Neofobia żywieniowa – co to jest?

Czy niechęć do posiłków u dziecka może być sygnałem neofobii żywieniowej? A może to zwykłe grymaszenie przy stole? Przeczytaj ten artykuł i sprawdź, czym jest neofobia żywieniowa oraz jakie są objawy.

Czym jest neofobia żywieniowa?

Samo słowo „fobia” oznacza „strach”, „lęk”, „neofobia” jest więc ogromną obawą przed czymś nieznanym. W przypadku neofobii żywieniowej u dzieci chodzi o lęk przed próbowaniem nowych smaków. Dziecko może odmówić spożywania konkretnego rodzaju produktów, np. warzyw, owoców, chleba, ponieważ boi się ich wyglądu, zapachu, kształtu – to tzw. sensoryczna awersja pokarmowa. Dziecko nie tylko nie chce jeść, ale nie może patrzeć na jedzenie i przebywać w tym samym pomieszczeniu, co wywołująca lęk potrawa.

– To jest bardzo złożone zaburzenie. Jedzenie może dziecko po prostu przerażać. Sama, spotykając się z rodzicami dzieci z neofobią żywieniową podkreślam, że to nie jest ich wina, że syn czy córka odmawia jedzenia. A oni niestety często podobne opinie słyszą. Nie jest tak, że szybko znajdą złoty środek i dziecko od razu będzie jadło. Na początku drogi nie jest łatwo, zwłaszcza że dziecko może się obawiać nawet odgłosów towarzyszących jedzeniu, wydawanych podczas połykania, gryzienia – zaznacza w rozmowie z „Dzień dobry TVN” Małgorzata Tchurz, terapeuta neurorozwojowy, która zajmuje się neofobią żywieniową.

Przyjmuje się, że neofobia żywieniowa występuje najczęściej u dzieci pomiędzy 1. a 5. rokiem życia – to okres, w którym rozszerzanie diety dzieci bardzo przyspiesza i u niektórych z nich można zaobserwować niechęć do nowych posiłków i denerwowanie się, gdy rodzic próbuje je nakarmić.

Neofobia żywieniowa: przyczyny

Przyczyny neofobii żywieniowej nie zostały jeszcze do końca zbadane. Wskazuje się na genetyczne podłoże tego zaburzenia jedzenia, ale wspomina również o możliwych czynnikach środowiskowych. Wśród nich na pierwsze miejsce wysuwają się preferencje żywieniowe rodziców: jeśli mama lub tata nie lubią i nie jedzą np. warzyw, dziecko także będzie odmawiało ich spożywania. Dziecięca postawa wobec różnych smaków kształtuje się już podczas karmienia piersią – niemowlę poznaje te smaki, które znalazły się w diecie matki. Prawdopodobnie zbyt późne próby rozszerzania diety dziecka mogą skutkować tym, że nie będzie ono z radością reagować na nowe smaki.

Neofobia żywieniowa: jak ją zdiagnozować?

Zdiagnozowanie neofobii żywieniowej nie jest łatwym zadaniem. Rodzice mogą początkowo myśleć, że ich dziecko grymasi, jest zmęczone, nie ma nastroju do jedzenia i dlatego odmawia spożywania konkretnych posiłków. W przypadku neofobii żywieniowej dziecko odmawia jednak spożywania potraw konsekwentnie, można zaobserwować, że podawanie mu nowych potraw budzi w nim zdenerwowanie, doprowadza wręcz do histerii. Dziecko nie otwiera ust, gdy chce je się nakarmić, wypluwa to, co uda mu się do buzi włożyć, płacze, wychodzi z pokoju, w którym znajduje się dana potrawa. Widać, że każda próba zjedzenia czegoś jest dla niego stresującą sytuacją. Taki stan może się utrzymywać nawet przez lata.

– W przypadku naszego dziecka zdiagnozowanie trwało dwa lata – sami doszliśmy do wniosku, że Kuba cierpi na neofobią żywieniową. Dostrzegaliśmy wiele niepokojących symptomów: nie chciał dotykać jedzenia, nie mógł znieść przebywania w jednym pomieszczeniu z jedzeniem. Obecnie pije tylko mleko z kaszką i jeden rodzaj herbaty. Podoba mu się jej opakowanie, przyzwyczaił się do marki. Jednak jeśli zmieni się opakowanie, to będzie koniec: nic nie zje i nic nie wypije – opowiada w „Dzień dobry TVN” Magdalena Taracińska-Cifuentes, mama 3-letniego Kuby.

Neofobia żywieniowa: jak z nią walczyć?

Walczenie z noefobią żywieniową i próby przekonania dziecka do jedzenia to niełatwe zadanie. Badania wykazują jednak, że wielokrotne próby karmienia dziecka określoną potrawą mogą okazać się pomocne. Dopiero co najmniej 10-krotne przedstawienie dziecku konkretnego smaku może spowodować, że będzie ono w stanie go zaakceptować. Warto też przedstawiać dziecku jedzenie jako formę zabawy. Można pozwolić mu dotykać jedzenia, lepić z niego różne formy podczas przygotowywania. Podczas wprowadzania nowych pokarmów nie jest wskazane stosowanie nagród dla dziecka za ich zjedzenie – w takich przypadkach będzie ono odbierało spożywanie posiłku jako coś tak przykrego, że dostaje się wyróżnianie za jego skonsumowanie. Neofobia żywieniowa zazwyczaj powinna zniknąć sama, jednak dopiero po wielu miesiącach lub nawet latach – dziecko im starsze, tym chętniej będzie podejmowało próby jedzenia nowych produktów, a strach przed nimi będzie znikał. Warto jednak podjąć próby przekonania go do właściwego jedzenia szybciej – nie tylko, by przekazać mu właściwe nawyki żywieniowe, ale by od najwcześniejszych lat dostarczać dziecku niezbędnych składników odżywczych. Pomocna dla rodziców dziecka z neofobią żywieniową może się też okazać konsultacja z neuroterapeutą.

Zobacz także wspaniałe potrawy z blendera!

Publikacja zaczerpnięta z: http://www.mjakmama24.pl

Zdjęcie: PxHere.com